"(...) 1919 yılında sahilde çıkan başka bir yangın ile okul hasar görür, cemaatin ileri gelenlerinin bağışları ve Nersesyan Cemiyeti’nin de desteği ile okul yenilenir.
Sonraki yıllarıyla ilgili bilgiye sahip olmadığımız Çınarlı Köşk Sokağı’ndaki bu okul, 1929 sonbaharında çıkan büyük çarşı yangını ile çevresindeki balıkçı evleri ve Atamyan Tiyatrosu ile birlikte kül olur. Böylece Ada’daki bir eğitim ve kültür kurumu tarihe karışır.
Bunun üzerine Dikran Kazazyan okulun eğitimine devam etmesi için, Saki Bey Sokağı ile Köşklü Sokak arasında kalan, yalnız yaşadığı 11 odadan oluşan bahçeli ahşap evini okul niyetine kullanılması için Kınalıada Surp Krikor Lusavoriç Kilisesi’ne bağışlar. (Bugün Dikran Kazazyan’ın kabri Kınalıada Mezarlığı’nda yer almaktadır.) Halaçyan Efendi ise müdür tayin edilerek 18 Mart 1932’de yeniden eğitime başlar ve Garabet Yeridzyan, Hayrabet Şnorkyan, Krikor Kuyumcuyan’ın müdürlük dönemlerinde okul en parlak dönemlerini yaşar. (...)" (Sayfa 6)
Anahtar Sözcükler: Kınalıada, Ermeni Okulu, Nersesyan, Eğitim, Azınlık